Τσάτνεϊ μελιτζάνας. Του Κρινολίνου.

Φίλε, αγαπημένε μου αναγνώστη. Ο σημερινός μουσαφίρης του φRikoCooking είναι ο Κρινολίνος. Ο Κρινολίνος, είναι ένας άνθρωπος που γράφει ένα μπλογκ. Το Crinolino. Εξού και το όνομα. Ένα μπλογκ, που διαβάζω κι αγαπώ όσο κανένα άλλο στον κόσμο όλο. Τρυφερά, ανορθόδοξα, γλαφυρά, απαισιόδοξα, φορτισμένα, συναισθηματικά, αλληγορικά κείμενα, τα οποία γράφονται κάθε όποτε και σε κάνουν να νομίζεις ότι οι λέξεις αποκτούν άλλο, ξεχωριστό νόημα. Οι λέξεις στο Crinolino γιορτάζουν και μας αποκαλύπτονται φορώντας τα καλά τους ρούχα και τα λουστρινένια τους παπούτσια σε χορό. Κάποιες φορές χορό ντροπαλό, κάποιες εκρηκτικό, άλλες πάλι συναισθηματικό όπως ένα απαλό βαλσάκι με 3 βήματα. Ένα-δύο-τρία, ένα-δύο-τρία. Διάβασε το Crinolino και πες μου. Εσύ δεν χορεύεις με τις λέξεις;

Ο Κρινολίνος όμως, είναι και πάρα πολλά άλλα πράγματα τα οποία, μοναδικέ μου αναγνώστη, δεν θα μοιραστώ μαζί σου. Έτσι για αλλαγή. Θα προσθέσω όμως μία κτητική αντωνυμία και νομίζω ότι αυτή θα ομολογήσει όλα αυτά που δεν θα σου πω. Γιατί έτσι. Ο Κρινολίνος είναι ο Κρινολίνος μου. Στον παραδίδω μετά του κειμένου, των χειροποίητων gifακίων και της νοστιμότατης συνταγής του. Καλή απόλαυση.

Γιατί δίνουμε τόση σημασία στο φαγητό; Μας αρκεί να επιβιώνουμε ή απαιτούμε και να απολαμβάνουμε; Αν δεν ήξερα πόσων χρονών είμαι, πόσων χρονών θα ήμουν; Αυτές και άλλες πολλές, βαθιά κωμικοτραγικές φιλοσοφικές αναζητήσεις της αμπέλου μου πέρασαν από το μυαλό, καθήμενος για τη συνταγογράφηση ενός chutney, μιας ”μαρμελάδας” μελιτζάνας.

Αλήθεια όμως, ποιο είναι το νόημα, τελικά, της γαστρονομικής περιπλάνησης; Στο βιβλίο του Λιούις Κάρολ ”Η Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων” (Alice’s Adventures in Wonderland),